Donna Moree is een bekende fotografe. Ze wordt uitgenodigd een fotoboek te maken over Landgoed Santhove en daarna de bruiloft van de barones vast te leggen. Tot haar grote schrik blijkt de broer van de bruid, baron Floris van Santhove, de man te zijn die ze negen jaar eerder in Rome achtergelaten heeft.
Donna ontdekt al snel dat ze nog steeds van hem houdt, maar ze heeft veel moeite met zijn achtergrond. Terwijl ze door het huis en over het landgoed zwerft om foto’s te maken, merkt ze dat er vreemde dingen spelen op het landgoed. Voor ze erachter kan komen wat er precies aan de hand is, wordt de butler vermoord.

ISBN: 9789086602377
Uitgeverij: Ellessy

Ook verkrijgbaar als grootletteruitgave

Het eerste hoofdstuk alvast lezen?  download pdf

:: vier sterren-recensie op Hebban.nl
[…] Erfgoed is een verhaal over liefde. Niet alleen over ware liefde, maar ook over de kern van liefde. Niet elk huwelijk is of wordt een goed huwelijk en geheimen kunnen een huwelijk tot in de kern kapot maken. Geertrude heeft met dit boek duidelijk een fijne feelgoodroman neergezet. – Diana van Eynde

:: recensie op boekenmening.nl
De bekende fotografe Donna Moree wordt gevraagd voor een fotoreportage van de trouwerij van de barones Van Santhove. Ze moet ook foto’s maken van het landgoed en daar een boek van maken. Als ze aankomt, wordt ze direct geconfronteerd met de broer van de barones. Dat blijkt Floris te zijn, waarmee ze jaren geleden een relatie heeft gehad. Ze merken dat ze nog van elkaar houden maar Donna heeft moeite met zijn afkomst (ze wist niet dat hij baron was, dat had hij verzwegen) en denkt dat hij moeite heeft met haar afkomst. Om die reden wil Donna niet met hem verder. Ze doet haar werk, maakt foto’s van het huis en de omgeving en merkt dan dat er vreemde dingen gebeuren. Als ze met Floris aan het praten is, horen ze een ijselijke gil… Er is een moord gepleegd!
Dit is het eerste boek dat ik van deze auteur las en ik heb haar meteen toegevoegd aan mijn lijst van favoriete auteurs. Ze schrijft vlot, legt er een behoorlijke dosis spanning in en het taalgebruik is netjes.
4 en een halve ster – Saskia Schouten

:: recensie op Dizzie.nl:
Een vermoorde butler, verliefde baron en geheimzinnig landgoed. Het lijken de ingrediënten van een eeuwenoud detectiveverhaal maar vormen in werkelijkheid passages uit de nieuwe liefdesroman van Geertrude Verweij.
Hoofdpersonage is Donna Moree, een fotografe die ingehuurd wordt door barones Elaine Van Santhove. Aangekomen op Landgoed Santhove ontdekt Donna dat de broer van de bruid, baron Floris, de man is die zij negen jaar eerder na een vakantieromance heeft verlaten, op de vlucht voor een burgerlijk bestaan. De ontmoeting brengt herinneringen, gevoelens en twijfels naar boven. Donna probeert zich hiervoor af te sluiten door zich te storten op haar opdracht: het maken van een fotoboek van het landgoed en het voorbereiden van de bruidsreportage van de barones.
Vanuit de scherpe blik van de fotografe beschrijft Verweij het landgoed en haar bewoners tot in detail, waardoor je als lezer al snel aanwijzingen krijgt dat iets niet helemaal in de haak is. Wanneer de zachtaardige butler wordt vermoord, ziet Donna meteen dat bepaalde voorwerpen zijn verdwenen of verplaatst. Ondertussen zijn diverse bruiloftsgasten en de aanstaande echtgenoot op het landgoed gearriveerd waardoor de lijst met verdachten groeit.
De romance die zich ontwikkelt tussen Donna en Floris zorgt hierbij voor een prettige combinatie van spanning en romantiek, zonder te vervallen in zoetsappige clichés. De schrijfster blijft niet hangen in de twijfels en misverstanden en houdt daarbij de vaart in het liefdesverhaal.
De clou en de daaropvolgende gebeurtenissen aan het einde van het verhaal worden beknopt omschreven, dit doet enigszins afbreuk aan de zorgvuldige verhaalopbouw. Voor de liefhebbers van het genre spannende ‘feelgoodroman’ is Erfgoed desondanks een aanrader. – Alinda

:: recensie op hebban.nl :
Een roman die lekker doorleest. Vanaf het begin word je in het verhaal getrokken. Donna ontmoet in het landhuis, waar ze een foto-opdracht heeft, een oude liefde. Al snel blijkt dat de liefde helemaal niet oud is, van beide kanten. De sfeertekeningen die Verweij geeft geven je een mooi beeld van het huis en het landgoed eromheen. Ook het romantische deel van het verhaal wordt goed uitgewerkt, de twijfels en vraagtekens die Donna bij de hernieuwde kennismaking met een oude lover zet. Een mooie liefdesverhaal zonder te zoet te worden. De uitwerking van het plot rondom de moord had voor mij wat beter gekund. Daar wordt niet erg diep op in gegaan, ook niet als er een tweede dode valt. De emoties blijven dan achterwege. Al met al een ontspannende roman.- Jose Vriens
:: recensie op chicklit.nl:

Ik krijg altijd een beetje jeuk van die Nederlandse chicklits. Dat komt door de omslag, die zijn vaak fouter dan fout (een enkele daargelaten). Ook de cover van Erfgoed van Geertrude Verweij laat me zuchten. Het bijna pornografisch aandoende model, ondanks haar broek en hemdje, met een fotocamera belooft me weinig goeds. Waarom denken veel chicklit-schrijfsters toch dat pornografische verhalen het leukst zijn? Soms is wat verbeeldingskracht ook meer dan voldoende om te kunnen scoren.
Maar het lijkt beter te gaan in chicklit-Nederland. Er gloort hoop aan de horizon. Want Erfgoed is lang niet zo suf of pornografisch als ik van tevoren dacht. Don’t judge a book by its cover is in dit geval bijzonder passend. Want Erfgoed is leuker dan de cover deed vermoeden en zéker leuker dan menig ander Nederlandse roman.
We volgen Donna Maree bij haar nieuwste fotografie-klus, een bruiloft op een prachtig landgoed. Het doet bijna wanhopig Engels aan, zo’n landgoed – compleet met een baron. Maar dat vergeef ik Geertrude. Een chicklit moet je natuurlijk wel kunnen laten wegdromen en een landgoed en knappe barons zijn uitstekende ingrediënten voor een fijne dagdroom.
Ook Donna heeft dagdromen over de knappe baron Floris. En terecht, hij blijkt namelijk haar grote liefde te zijn. Er zijn echter vele factoren die meespelen in het al dan niet samenkomen van dit setje. Zoals het hoort, bij een heuse chicklit.
Elke keer als ik dit boek oppak om verder te lezen, denk ik: “Ha, lekker!” En dat is een goed teken. Normaal kan ik het gezucht, dat al begint bij het zien van de cover, tijdens het lezen niet stoppen. Maar Erfgoed bewijst het tegendeel: er is hoop voor chicklit-schrijvend Nederland. En die hoop begint bij Geertrude Verweij. – Marlies Postma-Sienot

:: NBD Biblion recensie:

Fotografe Donna is ingehuurd om een bruiloft op een landgoed vast te leggen en een uitgebreide impressie van huis en landerijen te maken voor de bruid die na haar huwelijk naar het buitenland zal vertrekken. Al spoedig wordt de idyllische omgeving verstoord als ze de broer van de bruid tegenkomt. Hij blijkt de man te zijn met wie ze een decennium geleden zo’n mooi jaar beleefde. Ze vertrok toen uit Rome om haar moverende, achteraf begrijpelijke redenen. Haar fotografische geheugen is nu helaas al spoedig nodig om details door te geven aan de politie als er iemand van de huishouding dood wordt gevonden. Van de schrijfster (1971) verschenen al eerder drie (liefdes)romans. In deze nieuwe, best wel spannende feelgoodroman laat ze zien dat ze een leuke plot weet te verzinnen, dat ze consistent uitwerkt. Goed taalgebruik en behoorlijke karaktertekeningen. Het boek zal lezeressen van het lichtere segment enige uren aangenaam leesplezier geven. Normale druk. – Drs. Fieke Nugteren

:: recensie van The Sword:
Erfgoed is een lekkere feelgoodroman met een heerlijke dosis spanning. Dit maakt het boek minder voorspelbaar en de aandacht van de lezer blijft goed vastgehouden. Het feit dat Donna totaal onverwachts oog in oog staat met een oude liefde is een vrij regelmatig terugkerend onderwerp in dit genre, maar door het spannende element is het vernieuwend. Al snel merk je op dat er iets geheimzinnigs is aan het landgoed en zijn bewoners. Met haar scherpe oog voor detail, vallen Donna dingen heel snel op. Vreemde zaken, waardoor ze zich af gaat vragen wat er achter deze zaken verborgen gaat. Nieuwsgierig als ze is, kan ze het niet laten om op onderzoek uit te gaan. Ze neemt je mee in het verhaal en je samen met haar neem je een stap terug in de tijd. Want op Landgoed Santhove lijkt de tijd jarenlang stil te hebben gestaan.
Geertrude Verweij heeft een vlotte schrijfstijl en vermoeit de lezer niet met nutteloze details. Zodra er ergens dieper op in wordt gegaan, weet je zeker dat het een doel heeft. Dit maakt dat het verhaal krachtig geschreven is en dat de aandacht van de lezer scherp blijft. Door het liefdesverhaal is het ook gewoon een heel ontspannend boek om te lezen en hiermee komt het boek veel lezers tegemoet: heerlijk genieten van de romantiek, maar zonder dat het te zoetsappig wordt. Ideale mix waar je in blijft lezen en het boek al snel met volle tevredenheid uitgelezen naast je neer legt! – Irene Kalsbeek

:: Interview naar aanleiding van het verschijnen van Erfgoed
 “Erfgoed” lijkt in dezelfde soort setting te zijn geschreven als “Familiegeheimen”. Is dit een bewuste keuze en zo ja, kunnen we nog meer van zulke verhalen van je verwachten?
Het feit dat beide boeken zich afspelen op een landgoed is niet helemaal een bewuste keuze, maar ik denk dat het wel een gevolg is van de sfeer die ik neer wil zetten. Ik wil met deze boeken, die beide in de Ellessy Relax-plus serie verschijnen, hetzelfde gevoel oproepen als ouderwetse Engelse who-dunnits. En ik hoop dat er nog veel meer van deze verhalen van mij verschijnen, want ze zijn erg leuk om te schrijven.

Hoe ben je tot deze twee boeken gekomen? Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald?
Sinds ik voor school Agatha Christies “Tien kleine negertjes” moest lezen, ben ik een enorme fan van haar werk. Familiegeheimen en Erfgoed zijn dan ook geinspireerd door haar boeken, met een tikkeltje meer liefdes- en familieperikelen, omdat dat nu eenmaal mijn genre is.
Het is altijd lastig te zeggen waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Meestal komt het verhaal voort uit de mensen die ik wil beschrijven.
Bij Erfgoed heb ik mezelf uitgedaagd een heel ander type als hoofdpersoon te kiezen dan ik normaal doe. De meeste van mijn hoofdpersonen zijn van nature huiselijk, rustig en een tikje introvert. Donna is het tegengestelde, extravert, spontaan en avontuurlijk, wat natuurlijk ook weer tot de nodige conflicten leidt.

Op je blog (http://geertrude.blogspot.nl/) schrijf je veel over je groententuin en de gerechten die je klaarmaakt. Heb je er wel eens over gedacht een kookboek in die trant te schrijven?
Ik heb daar wel over nagedacht en het lijkt me geweldig om zo’n project beet te pakken, maar ik ben nog maar een beginner op dat gebied. Ik denk niet dat ik een heel boek kan vullen met tuintips en recepten. Misschien dat ik er over een paar jaar aan toe ben, maar tot het zover is laat ik mijn bloglezers meegenieten van mijn leerproces. Dat maakt het ook allemaal wat minder zwaar, het delen van ervaringen is toch iets heel anders dan het geven van instructies.

Dezelfde vraag heb ik over breien.
Ik betwijfel of ik daar een boek over zou kunnen schrijven, de meeste van mijn breisels, vooral de dingen die ik zonder patroon brei, zijn vrij eenvoudig. Bovendien zijn er al zoveel goede en leuke boeken met instructies en patronen, dat ik niet weet of ik daar iets aan kan toevoegen. Maar ook voor deze hobby geldt dat ik het wel erg leuk vind om wat ik doe te delen met mijn bloglezers. Dat is – in ieder geval voorlopig – genoeg voor mij.
Mijn hobbies hebben overigens wel de neiging om in mijn fictieve verhalen op te duiken. Zo was Antoinette uit Familiegeheimen kokkin, Karlijn uit Goede Hoop eigenaresse van een handwerkwinkel en Nina uit Tegenstelling een heel goede breister.
In “Erfgoed” heb ik me uitgeleefd op fotografie, ook een hobby van me, en zelfs iets meer dan dat. Alle foto’s op mijn blog zijn door mij gemaakt en ik probeer mezelf te blijven uitdagen om betere, boeiendere foto’s te maken. Daarnaast heb ik jarenlang de foto’s gemaakt bij de artikelen die ik voor een regionale krant schreef en heb ik op de bruiloft van mijn broer als de officiële fotografe zowel de reportage als de portretfoto’s mogen maken. Ik denk dat mijn liefde voor fotografie duidelijk terug te vinden is in Donna’s enthousiasme.

Uit dat wat je op je blog schrijft – over de dingen die je bezighouden – blijkt duidelijk dat je een levensgenieter bent. Is dat ook terug te vinden in je boeken?
Ik hoop het. Op mijn blog probeer ik zoveel mogelijk de positieve kanten van het leven te beschrijven. Hoewel ik bewondering heb voor mensen die heel open en eerlijk of juist cynisch en grappig schrijven over alle ellende die ze meemaken, heb ik ervoor gekozen dat niet (meer) te doen. Het kost soms wat moeite om alleen maar mooie en leuke dingen te delen, maar het werkt ook wel als een stimulans om de positieve kanten te zien en ik hoop dat mijn lezers dat ook zo opvatten. Met mijn boeken wil ik ook iets positiefs bereiken. Ik hoef niet zo nodig de rauwe kanten van het leven te beschrijven om de lezer na afloop met een knoop in zijn of haar maag achter te laten. Een lezeres schreef me ooit dat ze na het lezen van mijn boeken een warme glimlach op haar gezicht kreeg. Daar doe ik het voor!

~ interview door Connie Harkema voor uitgeverij Ellessy