Renske de Wit is eenentwintig en moeder van de vierjarige Roos. Ze woont bij haar zus en zwager in huis en heeft al jaren een relatie met Peter. Nu ze haar opleiding heeft afgerond, wil ze hard gaan werken aan haar carrière als modeontwerpster. Het lijkt alsof Renske alles prima geregeld heeft, maar haar rustige leventje wordt op zijn kop gezet als Peter haar voor een moeilijke keuze stelt. Dan duikt Diederik, haar vroegere vriendje en de vader van Roos, ineens weer op en tot overmaat van ramp verloopt in haar nieuwe werkkring ook niet alles zo soepel als ze gehoopt had.

Dilemma is een afzonderlijk te lezen vervolg op Incognito. Tegenstelling is een eveneens afzonderlijk te lezen vervolg op Dilemma.

ISBN: 9789086601592
Uitgeverij: Ellessy

Ook verkrijgbaar als grootletteruitgave

Het eerste hoofdstuk alvast lezen?  download pdf

:: recensie op bol.com:
“Wat een heerlijk boek. Vroeg op de avond begonnen in Dilemma en niet meer weggelegd. Je wordt het verhaal ingetrokken en ziet gewoon de verwikkelingen in je hoofd als een film voorbijtrekken.
Het is vol vaart en ongedwongen geschreven. Verhaal is gewoon zoals het is in het echte leven. De hoofdpersoon zou zomaar je buurvrouw kunnen zijn.
Ik hoop dat hier gauw weer een vervolg op komt.
Pluspunten: Fantasierijk, Goede verhaallijn, Meeslepend verhaal, Grappig, levensecht”

:: NBD|Biblion recensie:
[…] Eigentijds en vlot geschreven verhaal, dat prima gelezen kan worden zonder de voorgeschiedenis te kennen.[…] Marieke ten Pierick

Interview naar aanleiding van het verschijnen van Dilemma
In welk opzicht is Dilemma een zelfstandig te lezen vervolg op Incognito?
Het verhaal van Dilemma sluit bijna naadloos aan op dat van Incognito. Het speelt zich weliswaar vier jaar later af, maar die vier jaar worden vrij gemakkelijk overbrugd. Toch is het een volledig zelfstandig te lezen boek.
Dat komt in de eerste plaats doordat het perspectief anders is. Incognito vertelde het verhaal van Sofie, een beroemd fotomodel dat undercover gaat leven om de voogdij over haar veel jongere zusje Renske te krijgen. In Dilemma is Renske de hoofdpersoon. Sofie komt wel in het verhaal voor, maar ze is een bijfiguur, gezien vanuit het perspectief van Renske.
Daarnaast heb ik samen met mijn redactrice, die Incognito niet gelezen had, geprobeerd te zorgen dat Dilemma te lezen is zonder Sofies verhaal te kennen, terwijl ik er ook op heb gelet dat er niet teveel wordt uitgelegd, wat weer storend zou zijn voor mensen die Incognito wel gelezen hebben.

Hoe kwam je daarbij om dit zo te doen? Stond dit al eerder vast en komen er nog meer delen, zodat het een complete serie wordt?
Toen ik aan Incognito begon, was ik helemaal niet van plan er een serie van te maken, maar halverwege kreeg ik al het gevoel dat ik het verhaal van Renske veel verder wilde uitdiepen. Ze was zwanger, de vader van het kind was min of meer uit het zicht verdwenen en ze had wel een andere vriend, maar het was duidelijk dat een dergelijke relatie niet zonder de nodige problemen kan blijven bestaan. Sofies verhaal was afgelopen nog voor het kind geboren werd, maar ik wilde zelf graag weten hoe het verder ging en dus moest ik het wel schrijven. Dat Dilemma de draad van het verhaal pas vier jaar na de geboorte van het kind oppakt, was voor mij eigenlijk ook een verrassing. Ik was van plan verder te gaan waar ik gebleven was aan het eind van Incognito, maar dat werkte niet. Pas toen ik die sprong in de tijd maakte, vielen alle stukjes op zijn plaats.
Of er nog een derde deel volgt weet ik niet. Ik heb wel een vaag idee en zelfs al een paar duizend woorden, maar de inspiratie om dat uit te werken ontbreekt nog even.

Ben je nog altijd werkzaam als verslaggeefster? Hoe bevalt (beviel) dat werk je t.o.v. het romanschrijverschap?
Ik heb jaren als verslaggever voor een regionaal huis-aan-huisblad gewerkt, maar ik ben er anderhalf jaar geleden mee gestopt. Ik vond het heerlijk werk, maar het kostte me veel te veel tijd en energie. Ik ben nu eenmaal meer schrijver dan journalist; de feiten boeien me niet zo, de mensen achter de feiten des te meer. Even ergens naar toe voor een verslagje liep dus al gauw uit op boeiende maar tijdrovende gesprekken met de hoofdpersonen en een echt interview kostte me uren. En dan moest ik thuis al die boeiende verhalen zien terug te brengen tot een kort en zakelijk stukje, wat ook veel tijd kostte. Tijd die ik nodig had voor andere dingen, waaronder het schrijven van mijn romans.
Toch mis ik juist die gesprekken wel. Ik denk dat het ook voor een fictieschrijfster belangrijk is om regelmatig contact met andere, onbekende mensen te hebben. Niet om hun verhalen gedetailleerd te beschrijven, maar wel als inspiratiebron, als toevoeging. Je kunt nu eenmaal niet alleen uit je eigen leven en je eigen emoties putten.

Heb je verder nog ambities in de schrijverij? Bijvoorbeeld met gedichten, waarvoor je ooit een prijs won?
Dat klinkt mooier dan het was. Ik was veertien en ik won de derde prijs bij onze plaatselijke bibliotheek met een heel eenvoudig gedichtje over een mus. Ambities op het gebied van dichten heb ik niet. Ik schreef ze als tiener en ik heb af en toe een periode waarin ik wat gedichten schrijf, maar dat is puur persoonlijk, heel emotioneel en niet voor publicatie. Ik bewaar ze meestal niet eens.
Op dit moment wil ik me blijven richten op het schrijven van liefdes- en familieromans. Daarnaast probeer ik af en toe iets uit in het wat spannendere genre. Vooral een combinatie van die twee bevalt me wel. Als alles goed gaat komt er dan ook voorjaar 2012 een romantische whodunit van mij uit.

Verwerk je veel autobiografische elementen in je romans? (Omdat je voorheen over voorvallen in je gezin schreef)
Ik ben juist gestopt met die stukjes over mijn gezin omdat ik het steeds minder prettig begon te vinden om zoveel van mijn privéleven bloot te geven. Mijn romans zijn dus puur fictief, maar het is nu eenmaal onvermijdelijk dat er wel wat elementen in terecht komen die in meer of mindere mate op mijzelf gebaseerd zijn. Autobiografisch wil ik die elementen niet noemen. Geen van mijn boeken bevatten mijn eigen verhaal of zelfs delen daarvan. Het is meer putten uit eigen ervaringen en emoties om dat fictieve verhaal goed te kunnen schrijven.

interview door Conny Harkema voor uitgeverij Ellessy