Antoinette Nieuwkoop is een eigen cateringbedrijfje begonnen. Haar eerste grote opdracht is meteen een heel speciale; ze moet tien dagen lang de maaltijden verzorgen in een landhuis in Frankrijk. Emily Richardsen, de excentrieke eigenaresse van het huis, heeft haar kinderen en kleinkinderen uitgenodigd om daar met haar de feestdagen door te brengen.
Al snel blijkt dat er meer van Antoinette verwacht wordt dan alleen koken. Heel wat familieleden vinden de weg naar haar keuken om hun hart bij haar uit te storten en ook Emily wil regelmatig met haar praten. Bovendien blijken de financiële zaken van Emily behartigd te worden door Antoinettes ex-man Ronald en loopt er een privédetective in het landhuis rond die onderzoek doet naar een aantal leden van de familie.
Dan komt er een abrupt einde aan Antoinettes verblijf in Frankrijk als Emily sterft. De vraag is alleen wie er schuldig is aan haar dood. Was het toeval? Werd het veroorzaakt door de spanningen in de familie? Of heeft iemand haar een handje geholpen?

ISBN: 9789086601790
Uitgeverij: Ellessy

Ook verkrijgbaar als grootletteruitgave

Het eerste hoofdstuk alvast lezen?  download pdf

:: recensie op bol.com
“Ik vond dit een erg leuk boek! Een moordmysterie op een oud landhuis en een beetje romantiek in de mix; altijd boeiend. In het begin had ik een beetje moeite met ‘in’ het verhaal komen, de emoties van de hoofdpersoon waren in de eerste hoofdstukken een beetje beschrijverig neergezet, waardoor ik niet direct in het verhaal werd meegezogen. Gelukkig werd het daarna snel spannender en las ik het boek in sneltreinvaart uit! Een klein minpuntje vond ik ook de grote familie in het boek; ik wist op zeker moment echt niet meer wie wie was en wie de dochters of schoonzonen of kleinkinderen van Emily waren. Een soort stamboom in het begin van het boek had wel geholpen, denk ik 🙂
Minpunten: erg veel secundaire karakters in het verhaal
Pluspunten: Goede verhaallijn, Spannend

:: NBD Biblion recensie: […] Spannend verhaal, waarbij de aandacht eigenlijk nergens verslapt en je blijft lezen omdat je de afloop wilt weten. Hoewel de gebeurtenissen soms wat ongeloofwaardig overkomen en nergens echt diep wordt ingegaan, roepen plot en sfeer herinneringen op aan de detectives van Agatha Christie. Lekker vakantieboek, voor een breed, voornamelijk vrouwelijk publiek. – Jochien Dantuma

:: recensie op bol.com:
Antoinette is een hartverwarmende hoofdpersoon en wil graag de touwtjes goed in handen houden. Er is veel tegenwind. Veel (spannende) verwikkelingen en dat houdt je aandacht goed gevangen. Het verhaal blijft boeiend en ik heb het dan ook in 1 dag uitgelezen.

:: recensie op bol.com:
Een vlot geschreven roman met intriges en nieuw ontluikende liefdes. Niets blijkt te zijn wat het lijkt, een boek dat je zo snel mogelijk uit wilt lezen om te ontdekken hoe het nu werkelijk zit.

Interview naar aanleiding van het verschijnen van Familiegeheimen
Is Familiegeheimen een spannender boek dan de voorgaande boeken? In de fondslijst staat namelijk dat het een spannende detectiveroman is, maar ook een familieroman. Hoe is dat qua verdeling?
Familiegeheimen is inderdaad anders dan mijn voorgaande boeken, omdat er iets meer spanning in zit. Ik heb altijd wel de neiging om iets dergelijks aan het plot toe te voegen – in Huis vol verleden werd Tamara gestalkt door haar ex-vriend en in Incognito had Sofie te maken met een fraudezaak – maar in dit geval is het een belangrijker deel van het verhaal. Hoe de verhouding liefdesroman/detective ligt, is lastig aan te geven, omdat die twee steeds meer verweven raken naarmate het verhaal vordert.

Heb jij auteurs die je bewondert en die je inspireren qua stijl en/of thema?
Mijn grootste voorbeelden zijn Nora Roberts en Agatha Christie. Nora Roberts schrijft zowel liefdesromans als thrillers en ik vind haar in beide genres fantastisch. Ze weet de hoofdpersonen heel levensecht neer te zetten en haar liefdesromans hebben net dat beetje extra waardoor ze met kop en schouders boven de duizenden andere boeken in dat genre uitsteken. Agatha Christie bewonder ik om haar knappe intriges en onverwachte oplossingen. Daarnaast weet ze ook nog eens heel boeiende personages neer te zetten. Mijn absolute favoriet is miss Marple, maar ik heb ook een zwak voor Ariadne Oliver.

Wat was de aanleiding voor Familiegeheimen?
Hoewel ik het schrijven over liefdes- en familierelaties erg leuk vind, heb ik ook altijd al graag een Agatha Christie-achtig verhaal willen schrijven. Familiegeheimen heeft dan ook een vrij traditioneel uitgangspunt; een landhuis, een grote familie, een sterfgeval, een erfenis en heel veel mogelijke verdachten. Ik wilde dat de hoofdpersoon iemand was die niet bij de familie hoorde en heb me in eerste instantie suf gepeinsd over hoe een buitenstaander er dan toch bij betrokken kon raken. Hoofdpersoon Antoinette, die tijdelijk als kokkin in dat landhuis gaat werken, werd geïnspireerd door het zien van een busje van een cateringbedrijf.

Je runt ook – samen met je man – een IT-bedrijf, waar je meer je bètakant zult moeten aanspreken. Zet je de daarvoor benodigde eigenschappen ook in bij het verzinnen van een plot? Een detective vraagt immers om een rationele benadering.
Ik betwijfel eerlijk gezegd of ik wel een bètakant heb. 😉 Ik houd me in ons bedrijf vooral bezig met de boekhouding. Daar ben ik voor opgeleid, maar ook in dat vak begrijp ik dingen pas echt goed als ik ze kan beredeneren, als ik het kan omzetten in taal dus. Het programmeren laat ik aan mijn man over. Het kleine beetje dat ik daarvan begrijp is overigens ook het talige gedeelte: if, then, else, next. Zodra er wiskundige vergelijkingen bij komen kijken ben ik de draad kwijt, tenzij ik die kan vertalen in echte woorden.
Bij het verzinnen van een plot ga ik volkomen intuïtief te werk. Het is nogal cliché om te beweren dat het verhaal zichzelf schrijft of dat de hoofdpersonen hun eigen zin doen, maar zo voelt het soms wel. Ik begin met een uitgangspunt en spin de rest van het verhaal daaromheen. Soms gaat dat bijna vanzelf, maar het gebeurt ook wel eens dat ik op een bepaald punt blijf vastlopen. Ik heb wel eens geprobeerd om het dan rationeel te benaderen en allerlei schema’s te maken om eruit te komen, maar dat werkt voor mij niet. Ik kan pas verder als ik helemaal in het verhaal zit en mijn fantasie de vrije loop kan laten, ook al betekent dat dat ik soms meerdere keren opnieuw moet beginnen omdat de verhaallijn die ik verzonnen heb onlogisch is. Het rationele komt dus pas achteraf, als ik me ga afvragen of het allemaal wel klopt met elkaar en of ik geen losse draadjes heb laten hangen.
Familiegeheimen begon als een verhaal met een detectiveplot en ik had van te voren min of meer in mijn hoofd wat er zou gebeuren. Toch liet ik me bij het schrijven al snel meeslepen door de emoties van Antoinette, die haar gevoelens voor haar ex, Ronald, nog niet echt verwerkt had en ook bleek te worstelen met een aantal andere problemen. In de achtergrond bleven wel de rationele radertjes draaien om het onderliggende verhaal netjes en logisch in elkaar te zetten, maar zonder dat meevoelen had ik het nooit kunnen schrijven. Het was zelfs zo erg dat ik me, net als Antoinette, heel lang op het verkeerde been liet zetten en pas aan het eind van het verhaal doorzag wie nu eigenlijk de kwade genius achter alle gebeurtenissen was.

interview door Connie Harkema voor Uitgeverij Ellessy